Katresnan
Wiwit kok kandhakake tresna iku
Liwat kali dhak kintirake prau godhong pring
Amrih bisa lelayaran ana ing segaraning atimu
Kirane mung kowe kang bisa mangertani
Kala-kala sliramu dadi impenku
Jalaran awak dewe adoh jarake
Duh Gusti...
Aku titip deweke marang sliramu
Aja nganti deweke sedih apa maneh nganti nangis
Amargi separo semangatku ana ing deweke
Tidak ada komentar:
Posting Komentar